آن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست

شاعر : خواجوي کرماني

جنت فراز سرو قيامت قيام اوستآن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست
صد چين در آن دو سلسله‌ي مشک‌فام اوستگر زانکه مشک ناب ز چين مي‌شود پديد
اي من غلام دولت آنکو غلام اوستمقبل کسي کش او بغلامي کند قبول
ليکن اميد بنده بانعام عام اوستعامي چو من بحضرت سلطان کجا رسد
کان سوختن ز پختن سوداي خام اوستپروانه گر چو شمع بسوزد عجب مدار
الا بکوي دوست که بيت الحرام اوستمشتاق را بکعبه عبادت حلال نيست
خرم دلي که دانه خال تو دام اوستوحشي ببوي دانه بدام اوفتد وليک
اين روشنست کز نظر ناتمام اوستهر کو کند بماه تمامت مشابهت
از ننگ و نام اگر چه که ننگم ز نام اوستخواجو بترک نام نکو گفت و ننگ داشت